Los meses pasan ràpidamente!

28 september 2011

Liefste blogvolgers,

Vandaag is er alweer een maandje voorbij, tijd voor een update! Nog maar 9 te gaan, en als de tijd het hele jaar door even snel blijft gaan - al dan niet sneller, zo werd mij verteld - dan denk ik dat de "maar 9 maanden" hier wel op z'n plaats staat.

Ondertussen is er weer heel wat nieuws te melden, ik heb hier namelijk geen maand stilgezeten!
Op school loopt alles nog steedje rustig zijn gangetje: echt veel les hebben we nog steeds niet, en als er al eens opgelet moet worden, duurt dit maximum 20 minuten en is de les daarna gedaan omdat "we ons toch al zo flink hebben ingespannen." Welja, voor mij geen probleem! Ook croque monsieurtjes maken tijdens de les moet hier kunnen. Ze maken hun, boterhammetjes thuis op voorhand, brengen hun croquemonsiermachien mee, halen hun thermos met koffie boven (eventueel nog wat koekjes) en ze zetten zich in een kringetje, heel gezellig! Dit is dus echt hetgeen waarover de leerkrachten in Belgie ironische opmerkingen maken als er te veel gebabbeld wordt.

Vorige week was er heel de week geen les voor 7o, 8o, 9o grado en 1er en 2o año (vergelijkbaar bij ons als 1e tot 5e middelbaar). Wij, als 3cer año organiseerden de jaarlijkse olimpiado, een soort van wedstrijd voor de lagere jaars. Die speelden allemaal verschillende spelen of sporten tegen elkaar. Om de olimpiado te laten beginnen, deden wij, de meisjes van 3cer año, een Danza Paraguaya. Iedereen droeg typische danskledij, met veel schmink en opgemaak voor welgeteld 2 minuten te dansen. Het was wel een leuke ervaring om er eens aan mee te doen!
Op het einde van de week werd dan de winnaar bekend gemaakt. Best wel leuk om te zien, al was het af en toe ook wel wat saai omdat wij als organiserend jaar met geen enkel spel mee deden. Elk jaar had ook een mascotte die ze zelf mochten kiezen. Dat waren dan altijd 1 of 2 leerlingen die zich verkleden in iets typisch Paraguayaans - of toch allemaal in de Paraguayaanse kleuren - en gewoon wat onozel heen en weer moesten huppelen.
Om de week af te sluiten werd er uiteindelijk nog een miss en mister verkozen. En hoe! Uit elk jaar was er 1 koppel, helemaal opgemaakt met van die grote lange kleedjes, de jongens in kostuum. Om de beurt mochten ze dan de trap afkomen en de rode loper aflopen, langs de tafel van "de jury". Echt allemaal hèèl overdreven en groots, maar super leuk om te zien!
Na deze leuke week zonder les (die eindigde op woensdag) hadden we nog 2 dagen les. Maar je kan het al raden, ik spreek hier over Paraguay, en het was dus zeker te verwachten dat donderdag een groot deel van de klas niet aanwezig was. Vrijdag was het zelfs nog erger, maarja, het regende! Waarom zou je dan ook naar school komen? ;)

Die donderdag had ik ook mijn laatste Spaanse les. Nuja, les kon je het niet echt noemen. Onze profe nam ons mee voor een kleine rondleiding door Santa Rita. Maar aangezien het hier een zeer klein stadje is, èn we hier ondertussen al 2 maanden zitten, was dat voor mij en mijn Duitse mede-afser hier niet echt zo nuttig meer!

Deze zondag ben ik dan met mijn gezin voor 3 dagen naar Asuncion, de hoofdstad van Paraguay, vertrokken. We gingen samen met nog een vriendin van mijn mama hier en haar dochter Eloisa, de universuteit van Asuncion bezoeken. Mijn zus en Eloisa gaan volgend jaar naar de universiteit en dus was het eens tijd om er een bezoekje aan te brengen. De rit naar ginder duurde ongeveer 5uur en half. Ik had de omnibus al een paar keer genomen, dus ik wist op voorhand wel dat het zo lang ging duren. Gelukkig zijn die bussen heel comfortabel en goed om in te slapen!
Eenmaal aangekomen in de hoofdstad, wachtte mijn broer ons op met zijn auto. We bleven slapen op zijn apartementje, hij studeert hier ook. Even gaan eten en direct vertrokken om de eerste lucht wat te gaan opsnuiven. Ik vind Asuncion echt een leuke stad! Overdag redelijk rustig qua verkeer, wel veel mensen op straat maar dat is best gezellig! Tegen de avond wordt het dan heel wat drukker, en om op dat moment met een taxi door de straten te sjeesen, dat is best een ervaring! Met vier op de achterbank gepropt en maar heen en weer vliegen, precies kermis!
De volgende dag zijn we dan redelijk vroeg opgestaan om naar de unief - faculteit geneeskunde te vertrekken. Gelukkig dat mijn broer hier al 3 jaar studeert, want alle wegen lijken hier op elkaar, ik denk niet dat we zonder hem ooit de weg gevonden hadden!
Toen we aankwamen mochten we een les meevolgen. Niet dat we er iets van verstonden, we zaten helemaal vanachter en het was een lokaal met veel echo. De prof zei dan dat we wat verder mochten rondkijken in de gebouwen. We liepen door een deur en opeens stonden we in de Sala de Disecciones. 6 tafels met 6 lijken, met daarrond studenten die vollop aan het disecteren waren. Je zou dan denken dat ze ons vriendelijk zouden vragen de ruimte te verlaten, maar nee! We werden vriendelijk uitgenodigd om mee te komen kijken! De studenten legden ons alles uit van wat ze aan het onderzoeken waren enzo... Echt gek! Na een tijdje zijn we dan toch maar naar buiten gegaan, want de geur was daar nu ook  niet zo heel aangenaam!
Hierna zijn we nog even tot bij de faculteit industrieel ingenieur gereden, en daarna terug naar huis om middag te eten.
In de namiddag ging mijn familie naar het centrum, om de 'Vestido de graduaciòn' van mijn zus te gaan laten maken. Dit jaar is de kleur GOUD, en de kleedjes zijn hier niet zoals in Belgie. Iedereen draagt lange jurken tot op de grond, hoe specialer  hoe beter! Ik ga ook mee doen aan de graduaciòn, maar ik ga geen jurk laten maken. Mijn zus betaalde maar liefst 375 dollar voor de hare, zoveel geef ik liever niet uit aan een gouden jurk die ik waarschijnlijk toch nooit meer aandoe daarna! Ik ga er eentje huren, veel goedkoper! Ben wel benieuwd hoe dat er gaat uitzien.
Ik ging dus niet mee met hun. Ik wist dat er een aantal Belgen in en rond Asuncion woonde, en aangezien er in mijn buurt niemand van de Belgen woont, leek dit mij het ideale moment om eens af te spreken met hen. Het deed echt super veel deugd om ze terug te zien!! Eindelijk nog eens een hele namiddag Nederlands praten, dat was al een tijdje geleden!
Mijn familie kwam dan tegen kwart na 6 aan in de shopping waar we hadden afgesproken. Opnieuw met z'n vijven een taxi in en hobbelend terug naar huis. Iedereen was best wel moe van heel de dag door de stad te slenteren, en we kropen dan ook maar ons bed in!
De volgende dag ging alles op z'n gemakje. Lang uitslapen, uitgebreid middag eten en tegen 3uur terug vertrekken naar de winkel zodat mijn zus het eerste model van haar jurk kon gaan passen. Daarna nog wat kleine winkeltjes afgezeuld (allemaal van die kleine winkeltjes met super mooie spulletjes, oh me encanta Paraguay!!) en dan weer maar eens de taxi in (deze keer overdag, dus niet zo'n spektakel) op naar de terminal waar we opnieuw de omnibus zouden nemen naar Santa Rita gingen nemen. We waren wel 2uur en half te vroeg, dus slenterden we daar ook alle winkeltjes maar eens af. Zo heb ik ondertussen mijn eerste Spaanse boek gekocht! Ben benieuwd hoe vlot dat zal gaan, ik denk wel dat er een woordenboek aan te pas zal komen!
We kwamen hier terug aan om half 1, nog een tijdje met de auto rijden tot we terug thuis waren, en hop: weer een reden om niet naar school te hoeven.

Ik hoop dat het er in Belgie even leuk aan toe gaat allemaal! Hopelijk valt het studentenleven daar een beetje mee :D

Heel veel besos, tot de volgende!

1 Reactie

  1. Hendrik:
    7 oktober 2011
    Jow astrid!!!
    Als ik dit allemaal zo lees krijg ik echt wel de indruk dat Paraguay wel uw ding is:P! Speedy Gonzales is de conquistadores niet naar daar gevolgd blijkbaar;p...
    Geniet maar van uw jaar daar, want aan den unief is er van chillos al veel minder sprake. Het is echt wel aanpassen aan de nieuwe manier van leskrijgen en het vraagt veel discipline om de gigantische hoeveelheden leerstof bij te houden -en ik zit nog maar 2 weken ver he:d! Maar daarnaast is er natuurlijk en 'hele nieuwe wereld' waarin je veel vrijer bent en uiteindelijk moet ik toch besluiten dat het zo veel beter is als hoe het de afgelopen 6jaar is geweest!
    Ik twijfel er niet aan dat je de lijn van fantastische ervaringen, hetgeen je al uitgebreid hebt beschreven in de vorige berichten, gewoon zal doortrekken en hoop binnenkort meer over je belevenissen te lezen!

    Met veel groetjes en een kleine beetje jaloezie naar wat je daar allemaal meemaakt:p,

    Hendrik