Alles kizze!

Hola amigos,

Leuk dat jullie nog steeds mee zijn.

Ik moet in mijn dagboek al terugbladeren naar 4 maart (mijn excuses voor de vertraging), maar hier gaan we weer!

Elke vrijdag blijf ik samen met Keri Engelse les geven op het schooltje van haar mama. Ondertussen vind ik het al vele leuker dan de eerste keer, want nu kennen we de kindjes al wat meer, en zij ons ook! Vorige week hebben we zelfs ons eerste toetsje gegeven, al bakten de meesten er niet al te veel van...

De maand maart was voor iedereen precies wel een moeilijkere maand... Toch zeker hier in Capiata. Annika had te horen gekregen dat haar oma uit Duitsland overleden was, en Laura is zopas nog van gezin moeten veranderen. Ik had ook veel up's en down's, maar gelukkig hadden we elkaar nog om samen te lachen en elkaar weer op te vrolijken! 

Midden maart ongeveer kwam de (andere) oma van Annika voor 3 weken naar hier. Ze was echt al een paar weken op voorhand super enthousiast, en vroeg Laura en mij dan ook om mee te gaan naar de luchthaven om haar oma te gaan opwachten. Weer een leuk excuus om niet naar school te hoeven, dus waarom niet! Maar het regende die dag ook heel hard, dus uiteindelijk zou toch niemand naar school geweest zijn! We gingen nog even mee langs het hotel waar haar oma zou verblijven, en daarna zonder ons Anni terug naar Capiata. In die 3 weken hebben we haar heel weinig gezien, gelukkig is ze ondertussen terug onder ons, haha ;-)

Toen we uitgingen voor de verjaardag van Sergio, zijn we in Kandi (de discotheek) Merel tegengekomen, een meisje uit Holland. Ze zeiden heel de tijd tegen ons ''kijk daar, dat meisje is sowieso ook een Belgische!!'' en uiteindelijk zijn we haar dan maar gaan vragen van waar ze was. Ze is geen uitwisselingsstudente, maar reist voor 6 maanden alleen rond. Best wel gek om alleen als 'chica rubia' door Zuid-Amerika te reizen, maar tot nu toe genoot ze er echt wel van denk ik! Nog een week of iets ging ze hier in Paraguay blijven, dus hebben we met een aantal Belgen het weekend erachter eens met haar afgesproken om naar de film te gaan. Daarna ging ze doorreizen naar Brazilie, geloof ik!

Zoals jullie paasvakantie hadden daar in Belgie, was er hier ook een weekje verlof. (Ofja, ''officieel verlof'' zullen we zeggen, haha): Semana Santa. Eigenlijk zijn het maar 3 dagen vakantie, woensdag 4 tot vrijdag 6 april, en AFS Capiata had voor semana santa een reisje georganiseerd naar Buenos Aires in Argentinie. De mama en broer van Keri waren die week al hier (zij kwamen Keri bezoeken voor 2 weken) en zijn gingen ook met ons mee! De maandag niet naar school (de valies moest gemaakt worden en de inkopen voor tijdens de reis moesten gedaan worden), en dinsdagochtend vertrokken we al met de omnibus richting Bs As. Het was een lange reis, maar gelukkig waren de zetels een pak confortabeler dan die van in de gewone collectivos hier in Paraguay! Na paspoortproblemen van ons Laura en zo'n 20h busrit kwamen we uiteindelijk aan, en zochten we een taxi naar ons hotel.

De eerste dag was dus vrij rustig. Tegen 12h kwamen we aan in ons hotel, waar iedereen zich eerst wat ging opfrissen en uitrusten om daarna samen te gaan eten. Daarna nog wat door de stad gewandeld, lijkt echt sterk op Europa. Je voelt je veel minder in Zuid-Amerika: we hebben een trein gezien (wat ze in Paraguay niet hebben) en ook een Carrefours zijn we tegengekomen, net zoals de Starbucks 1 cuadra ver van ons hotel!! Daarna iedereen vroeg zijn bed in.

De 2e dag zijn we met de collectivo richting Stadion Boca gegaan. Dat was eerst nog een heel gedoe, aangezien ze hier in Bs As geen briefjes aannemen, en niemand van ons muntstukken had. Daarbij kwam nog eens dat ze nergens geld wouden wisselen, omdat er blijkbaar maar weinig muntstukken zijn in Peso, en alle winkels ''hadden zelf hun wisselgeld nodig'' Na een halfuur zoeken had iedereen uiteindelijk toch zijn geld kunnen wisselen en konden we uiteindelijk vertrekken. De bussen lijken echt enorm op de Lijnbussen in Belgie! We bezochten dan het stadion van Boca, en na middag gegeten te hebben trokken we richting ''gekleurde huisjes.'' Zo beschreef iedereen het, ik wist niet goed wat het juist was. Het is eigenlijk gewoon een buurt met allemaal gekleurde huisjes, rood, groen, paars, blauw,... echt heel mooi! Allemaal terrasjes, muziek, souvenirswinkeltjes en van die standbeeldmannen in de straten. Super gezellig, en overal van die kraampjes met typische Argentijnse spulletjes.
's Avonds zijn we dan gaan eten, en jawel, net zoals de vorige keer toen ik Paraguay verlaten had, ben ik weer bestolen geweest. Ik had mijn tasje aan mijn stoel gehangen, en op een bepaald moment kwam de ober van het restaurant me vragen waar mijn tasje was... Ik keek en het was weg. Heel rare situatie, zeker omdat die ober mij zelf kwam vragen waar het was. Nuja, het was weg en er was niets aan te doen, dus ik snel naar het hotel om te bellen naar Belgie om mijn bankkaart te laten blokkeren. Nooit ga ik dit jaar nog weg uit Paraguay, het brengt mij duidelijk allemaal ongeluk!! :-D
's Avonds hebben we met iedereen nog gezellig samen op de kamer gezeten.

Dag 3 hebben we rusting ontbeten en tegen de middag vertrokken om een kerkhof te gaan bezoeken. Ik dacht in het begin ''waarom zouden we nu een kerkhof bezoeken?'', maar het was echt wel mooi! Elk graf lijkt op een huisje, of misschien eerder op een kerkje, en je kan er door lopen alsof je echt door een klein stadje zou wandelen. 
Daarna nog even naar de shopping (waar we ook een Hard Rock Cafe tegenkwamen) en daarna terug naar het hotel. Even rusten, en 's avonds uitgegaan in de Argentijnse discotheek. Ik moet zeggen dat ik het uitgaan in Paraguay toch wel leuker vind, die cumbiamuziek ligt me eerlijk gezegd niet zo ;-).

De laatste dag van ons reisje hebben we 's morgens veel geslapen, en om 10h moesten we onze kamer al uit. Onze valiezen lieten we staan in het hotel en gingen we nog even rondwandelen aan de kanten waar we nog niet geweest waren. Terug naar het hotel om uit te checken, kreeg ik daar nog eens een dure rekening omdat ik naar Belgie gebeld had (uiteraard...), het geluk zat me echt niet mee! 
Met de taxi terug naar de luchthaven en na veel chaos en gezoek uiteindelijk toch de juiste omnibus gevonden. Iedereen viel redelijk snel in slaap, aangezien we de nacht ervoor nauwlijks geslapen hadden. Weer een 20-tal uurtjes op de bus, en tegen de middag waren we terug in Capiata.

De maandag ben ik niet naar school geweest: met Laura en Sergio gingen we naar Asuncion om voor mij een nieuwe gsm te kopen. Uiteindelijk kon ik mijn oud nummer behouden, dus dat zat dan toch eens mee.

Voor de rest gaat het allemaal nog steeds rustig zijn gangetje: geen school als het regent, veel terere met de vriendjes en veel lachen met mijn gekke nicht Milena... Zo heb ik overlaatst met haar eens een voetbalmatch op tv gekeken. De mensen hier in Paraguay zijn echt super fanatiek op vlak van voetbal, maar dat maakt het des te leuker om zo wedstrijd te kijken. Er zijn hier 2 grote clubs: Olimpia en Cerro. Mijn familie is Olimpia, dus sinds kort ben ik ook trouwe supporter! Milena is er dan nog zo een dat alle lucht uit haar longen schreeuwt wanneer er de bal ook maar ieeeets in de richting van het andere doel gaat, dus me geamuseerd heb ik zeker wel!

Het weer begint hier ook steeds slechter te worden: minder zon, koudere temperaturen (gemiddeld zo'n 25 graden) en veel meer regen. In de zomer was die regen echt meer dan welkom, maar in deze periode zijn het helse stortbuien en valt het water hier voor zo'n uur of 4 met bakken uit de lucht. Zo vertrok ik een aantal dagen geleden, zoals elke week, de vrijdag tegen de middag, opweg naar Keri voor onze Engelse lesjes. Hier in Capiata was het wat aan het motregenen, dus ik in mijn schoon regenjaske de bus op. Jammer genoeg, toen ik aankwam in Guarambare (de stad waar Keri woont) was het zo hard aan het stortregenen, dat ik na een halve minuut nadat ik uitgestapt was, al helemaal doorweekt was. Ik zette het dus op een lopen tot aan haar huis, waar er een heel ontvangstcomite klaarstond: iedereen was leuk thuisgebleven daar, er moest helemaal geen les gegeven worden! Spijtig genoeg was mijn goeie vriendin vergeten mij te laten weten dat ik dus niet moest komen... Diooos mio ami! Ik dus voor niets door de regen tot bij haar, maar ze was wel blij dat ik gekomen was :-).

Zo, zo... Nu zijn jullie weer mee met mijn bezigheden hier.
Volgende week gaan de laatste 2 maanden in, en daarna zal het helemaal niet lang meer duren voor we elkaar weer gaan zien! :-D

Muchos saluditos!